Een lokaal Italiaans restaurant. Albert Van de Ven is er de gastheer op een feestmaal ter ere van de verjaardag van zijn vrouw Irene. De zonen Van de Ven zijn er ook met hun respectievelijke partners : rokkenjager Patrick in wankel huwelijk met Stephanie, en de artistiek aangelegde Tom vergezeld van zijn nieuwe vriendin Cindy.
De tegenwoordige tijd begint ons een glimp van het verleden en de toekomst te reveleren ; we zien een opeenvolging van etentjes waarbij Patricks huwelijk samen met het familiebedrijf op de klippen loopt, terwijl we ook leren hoe de brave, schrikachtige Tom aan zijn bonte partner kwam.
Tussendoor maken we ook kennis met het personeel van het restaurant. De gedistingeerde patron Calvinu en zijn vier kelners : de vriendelijke en vlotte Tuto, de norse Dinka, de zangerige romanticus Aggi en de Nederlandsonkundige Bengie.
Vooruit- en achteruitzappend in de tijd leert Ayckbourn ons dat het geluk -die momenten om nooit te vergeten- op het moment zelf nooit gevat wordt. Maar het echte thema van zijn stuk is het holle, wiebelende spelletje van het familieleven.
Albert en Irene waren misschien ooit passionele jonge minnaars; nu zijn ze afgezakt tot businesspartners in een lit-jumeaux situatie. Zelfs de band tussen ouders en kinderen verandert en vervalt ; met de jaren groeide Irene s bittere wrok tegenover haar oudste zoon en werd ze alsmaar possessiever tegenover de ruggengraatloze Tom.
Ayckbourn betrekt in de idee van het gezin als kern de talloze botsingen, splijtingen en explosies die erin aanwezig zijn.
Om nooit te vergeten spreekt het publiek op twee manieren aan. Je kan er om lachen, al krijg je af en toe een wrang gevoel.

Rachel Gers, Dirk Schalck, Goswin Torfs, Kristof Van Eeckelen, Marjan Van Laer, Werner Van Den Bogaert en Janine Wijnen

Van Alan Ayckbourn in een regie van Hans Rooyaards.
Première op 16 november 2001 in GC ’t Heilaar om 20u